ანოტაცია: ,,ქართველ მეთევზეებს სჯეროდათ, რომ ნავს ალღო ჰქონდა, რომლითაც იგი უხვთევზიან ადგილებს „აგნებდა“. ამიტომ, თუ რომელიმე ნავით ბევრი თევზი იყო დაჭერილი, მას დაძველების შემდეგაც არ აგდენდნენ და ცდილობდნენ, რაც შეიძლება მეტხანს ეთევზავათ ამ ნავით."
ისტორიკოს თამაზ ბერაძის ამ წიგნში მოთხრობილია ძველი ქართული ზღვაოსნობისა და საქართველოს უცხო ქვეყნებთან ურთიერთობის ამბები.წიგნი ძალიან საინტერესოდ გადმოგვცემს მენავეების ისტორიას, გვიყვება სხვადასხვა სახის ნავებზე.