ანოტაცია: ნინო ჟვანიას „მეკომოკონები, ანუ ძუიჰიცუ ” ქმნის ამბისა თუ სამყაროს ერთიანობის განცდას, რომელსაც განსაკუთრებით აძლიერებს თხრობის არაჩვეულებრივი სტილი და ტექნიკა. ჩანაწერების არსი, როგორც თავად იუწყება ავტორი ტექსტში, ქარის მოძრაობაშია. სწორედ ამ მოძრაობაში ირხევა და იკვეთება ხშირად შეუმჩნეველი და თან საოცრად საჭირო წვრილმანები, რომელთა დანახვისკენაც გვიბიძგებს ავტორი.
ქართული პროზა 
კატეგორიები
