ანოტაცია: „ერთი შეხედვით, ახალგაზრდა პოეტისგან არც სილაღეა გასაკვირი და არც, მით უმეტეს, სევდა. მაგრამ როდესაც ეს ახალგაზრდა პოეტი ძალიან ნიჭიერია და სევდა-სილაღის ერთ სალექსო ჭურჭელში მოქცევას ახერხებს, ეს უკვე იშვიათობაა. ასეთია ნიქო გორგილაძის ლექსები: ენობრივი ქსოვილი მსუბუქია და თითქმის მღერადი, ხოლო შინაარსი, ღრმა და მტკივნეული, არსად იდღაბნება. ზღვის კაცია, ზღვის პირას გაზრდილი, და ლექსებიც, ნებსით თუ უნებლიეთ, დაწმენდილი და მოლივლივე წყალივით გამოსდის, სადაც ფსკერი და კენჭები მკაფიოდ მოჩანს.''