ანოტაცია: „ყოველ დროს თავისი შესატყვისი შინაარსი მოაქვს, თავისი შინაგანი მდგომარეობა, თვითგამოსახვის ფორმები. ასეა ცხოვრებაშიც. ასეა ხელოვნებაშიც. ასეა პოეზიაშიც. თუმცა, სულიერი ღირებულებანი უცვლელი რჩება. გრიგოლ გაგუას წიგნი ამ პარამეტრებით არის წასაკითხი. ეს არის ტკივილი სულისა, შობილი ეგზისტენციალურ ველზე, სადაც პოეტს არსაიდან მოკარნახის ხმა არ ჩაესმის...