ანოტაცია: ქართულ პოეზიას მარადიულად დარჩა ერთი უმთავრესი მახასიათებელი – მისი „ლირიკული გმირები“ თითქოს ვერასოდეს თუ არასოდეს ტრანსფორმირდებიან იმგვარ ზეკაცებად თუ განყენებულ სიმბოლოებად, რომელთათვისაც უცხო და მიუღებელი იქნება „მწუხარება ჩვენი, ქართული“. როგორ ატარებს ამას ბექა ახალაიას პოეზია? – სახლში, ქუჩაში, მიწისქვეშა გადასასვლელში, ნივთსა თუ ბუნებრივ მოვლენაში ადამიანის ძიებით და სიყვარულის გამოცხადებით. პათეტიკად არ ჩათვალოთ, თუ რამეს ემსახურება ამ ლექსების ვერსიფიკაციული, მეტრულ-რიტმული, ...