ანოტაცია: კრებული ,,ვაგრძელებ თამაშს?!'' ლია სტურუას ბოლო დროს შექმნილ ლექსებს აერთიანებს, თუმცა მისი მთლიანობა კიდევ უფრო ღრმა, მეტაფიზიკურ ხარისხში მკაფიოვდება, მძაფრი პოეტური გრადაციებითა და ჭვრეტის პარადოქსებით ქმნის ერთგვარ კუბისტურ სიმფონიას, რომელიც ყველაზე დრამატულ ადამიანურ იგავს - საკუთარი თავის დეკონსტრუქციას ეძღვნება.