ანოტაცია: თამარ არდიშვილის ამ წიგნში ყველა პასაჟი, ტონალობა, აზრი და ემოცია თკივილის კამერტონით იწყება და მისივე აკომპანიმენტით სრულდება. ოღონდ, ეს მკითხველის მოწყენის ან მობეზრების საბაბს კი არ აძლევს, არამედ პირიქით - ამ ტკივილის საიდუმლოთა წვდომისათვის მუხტავს და მიმს გრადაციებს, როგორც სიცოცხლის პერსპექტივებს, ისე გადაშლის. „დიოფიტები“ ორპოლუსიანი პოეტური რეფლექსიაა, სადაც მხატვრული აზრი აბსტრაქტულიდან კონკრეტულისკენ გარდატყდება, სამყარო კი არა მონოლოგის, არამედ დიალოგის რეჟიმში მეტყველებს.