ანოტაცია: "გურამ ჯახუტაშვილის ლექსებში კიდევ ერთხელ ვხდებით იმის მოწმენი, რომ ტრადიციული საზომი, ფორმა თავისთავად სიახლის ბიძგია, თუკი, რასაკვირველია, შენ თვითონა ხარ ახლის სათქმელად მოწოდებული.ისევე, როგორც მდინარეს – კალაპოტი, ემოციას, პოეტურ ენერგიას ჭირდება ერთგვარად შემზღუდავი ფორმა, წესრიგი. ამისთვის უამრავი ყალიბი მოიგონეს კიდეც პოეტებმა საუკუნეების მანძილზე – სონეტი, ტერცინა, ტრიოლეტი... რაც ლექსს წარმოგვიდგენს, როგორც მკაცრად ორგანიზებულ ფენომენს..." - თამაზ ჭილაძის წინასიტყვაობა