ანოტაცია: სულის უღრმესი შრეებიდან ნაგრძნობი სამყარო; გამჭვირვალე ამოტრიალებული მზერა; ტკივილის ზღვარზე მოტივტივე ყოფის ასახვა - ეს ყოველივე კრებულს ლიტურგიის ფარულ მელოდიას სძენს და სიტყვიდან სიტყვაში აცოცხლებს გვარიანად მივიწყებულ ადამიანურ განცდებს, სიყვარულის რელიგიით მსჭვალავს და აკანონებს ერთი შეხედვით შეუძლებელ მოვლენებს. პოეტი ამასაც განმარტავს: "და თუ პირველად იყო სიტყვა - მე ვწერ შენს სახელს."
ეს სახელი ჰქვია ნატო ინგოროყვას პოეზიას.