ანოტაცია: „მე მკითხველის რა მოდელზე ვფიქრობდი, როცა ვწერდი? ცხადია, თანამზრახველზე, რომელიც თამაშში ამყვებოდა… ჩემი მსხვერპლი, ანუ ტექსტის მსხვერპლი, გახდებოდა, დარწმუნებული იქნებოდა, რომ მხოლოდ ის უნდოდა, რასაც ჩემი ტექსტი სთავაზობდა და სხვა არაფერი“, − წერს უმბერტო ეკო თავისი რომანისთვის – „ვარდის სახელი“ – დაწერილ ბოლოთქმაში.მაშინ რატომ ვწერთ, თან ვწერთ მასწავლებლისთვის?! ამ წიგნში თავმოყრილი მოთხრობები და მათი პერსონაჟები მკითხველის ამ შეკითხვას უპასუხოდ არ ტოვებენ.