ანოტაცია: ,,ერთგან თავად უთქვამს ავტორს, „მარტოობის ასი წელი“ მხოლოდ იმიტომ დავწერე,რომ ხალხს „პოლკოვნიკს არავინ სწერს“ წაეკითხაო.სწორი განზრახვაა.მე არასდროს წამიკითხავს ასეთი ზუსტი, ბასრი და ალესილი მოთხრობა, რომელშიც ერთ ზედმეტ სიტყვას ვერ ამოიკითხავთ; მე არ მეგულება სხვა ისეთი საკითხავი, რომელიც წყალში ამოვლებული ღრუბელივითაა გაჟღენთილი უიმედობით და ამავდროულად ყველაზე იმედიანი ტექსტია. და დასასრული?! ღმერთო ჩემო, ამის მსგავსი დასასრული რომ ოდესმე მომაფიქრებინა,დასაწყისს არ დავუწერ“. – დათო გორგილაძე.