ანოტაცია: რაც უნდა იყოს, ეს დიდი ცარიელი ცა ისევე არსებობს, როგორც პატარ-პატარა საგნები, როგორც უცნობი და ძალზე ნაცნობი სიკვდილი, როგორც სინათლეების, ფრინველების, ტყეების, სუნთქვების ეს შარიშური, ეს შეუძლებელი და გარდაუვალი დიალოგი. ერთხელ უთუოდ უნდა ავიდეთ ამ სიმაღლემდე. თუნდაც ტერასა მაღალი იყოს, - ის, ვინც იქ ფხიზლობს, ძალზე დაბლა არ იმყოფება. და რითი მთავრდება ეს მეტისმეტაფ უთანასწორო ბრძოლა? ზოგჯერ, უნრალოდ, ესოდენ წმინდა ამ შრიალით, რომელიც არის პოეზია.