ანოტაცია: უეშმაკოდ და თითქმის უძალისხმევოდ, ამ ფრაზებს იდუმალი წყაროსკენ მივყავართ. თითოეული ფრაზა მიფრინავს,
მილივლივებს მიწის ზედაპირს ზემოთ,
ათინათების გავლით,
ასე რომ დაშორებია ჩვენს რუტინულ ადგილსამყოფელს.
პოეზია არ არის არც სიზმარი და არც აზრი,
არამედ რაღაც ორივეზე მეტი,
და მისი ენაც სწორედ ის ენაა,
სადაც ვიმყოფებით სიზმრებისა და აზრების მიღმა,
სადაც რეალურად მივდივართ რეალურ სინათლემდე.
ფილიპ ჟაკოტე, „საიდუმლო გაცვლა“ (წერილები პოეზიაზე)