ანოტაცია: შეუძლებელია „ჰაკი აძბას“ წაკითხვა იმ დევნილობის გარეშე და მიღმა, რომელიც თავს დაგვატყდა და რომელიც ჩვენს თავს ხდება პერმანენტულად - ჩვენი ისტორიულობა. ამ პერმანენტულობაში, როგორც გვირგვინის - ფანტაზმისა თუ ნამდვილის - დაცემა, განსაკუთრებულად ჟღერს ორი სახელი: „აფხაზეთი“ და „სოხუმი“. რა უცნაურია, რომ სწორედ ესაა „ჰაკი აძბას“ ადგილი, ტოპოსი, რომელიც მოგვიანებით საშინლად განამდვილდა, როგორც არმყოფი, დაკარგული, აქ და ახლა შეუძლებელი!
ქართული პროზა 
კატეგორიები
