ანოტაცია: „მე აღსარებას ვაბარებ ლექსებს...“ გიორგი ზარქუას პირველი პოეტური კრებულია, რომლის უმთავრეს სათქმელს ავტორი, მინიმალისტური ლექსის ერთ-ერთი სტრიქონით, სათაურშივე გვიმხელს. ლექსით განდობილი ნაფიქრალი პოეტის გულწრფელი განცდებისა და დამოკიდებულებების ნაზავია - ერთგვარი ნაკადი, აზრთა თანმიმდევრული მდინარება, რომელიც საკუთარ თავთან და სინამდვილესთან ჭიდილში, ავტორის მეამბოხე სულს საუკეთესოდ წარმოაჩენს.
პოეზია/პოემა/პიესა 
კატეგორიები
