ანოტაცია: „ჰეი, საქართველო,
კარგი იქნებოდა, ერთ დილასაც ხმამ რომ გაგაღვიძოს:
– აღსდექ, ლაზარე!
წამოვდგებოდით თვალების ფშვნეტით
ხუთი მილიონი“. კრებულში ბესიკ ხარანაულის უკანასკნელ 30 წელიწადში დაწერილი ლექსები შედის. მათ ერთი რამ აერთიანებთ: ფიქრი – სამშობლოზე, ფიქრი – საქართველოზე. ლექსები ქრონოლოგიურად არაა დალაგებული. ეს 30 წელიწადი, როგორც ერთი დღე და ეს მთელი კრებული, როგორც ერთი ლექსი –ერთ მთლიანობად შეიკრა და „ეს საქართველოა!“
პოეზია/პოემა/პიესა 
კატეგორიები
